Ya bu öyle birşey ki yanyanayken daha çok bağlanıyorsun, sanki ayrılıp gitmeyecekmişsin gibi..Yanımdayken dokunmaya korkuyordum nedense..En çok başımı omzuna yaslamayı özledim oysa ki..Kokunu, anahtarlığını, konuşmanı...Sana dair ne varsa hepsini daha da çok özledim bu gece..
İyi ki sana doya doya sarılmışım o gece, iyi ki teninin kokusunu kazımışım beynime..Ne zaman seni özlesem, o geceyi aklıma getiriyorum..Sanki hiç bırakmayacakmışsın gibi sarıldığın o geceyi..Burda daha iyi anladım özlemek neymiş...Teninin kokusunu, sesini duyamamak neymiş...Yanyanayken bunları düşünmek istemiyordum.Sadece yanında olmak yetiyordu.Sadece yanında olmak...Bu bile beni en mutlu eden şeydi oradaki.
Çünkü olmayacak birşeyin ardından koşuyordum.Bunu da biliyordum ama napayım bağlandım bir kere..Sevdim..Kopamıyorum, yapamıyorum..Rüyamdasın her gece, unutmaıyorum, atamıyorum aklımdan seni....Bu kadar zor olacağını tahmin etmemiştim.Sana gelme diyemeden sen gelmiştin zaten.Git diyemedim bile.Hatta geldiğini bile fark etmedim ki..
Şimdiyse ne yapacağımı bilmiyorum..Naıl sensiz yapacağım, sensizliğe nasıl dayanacağım? Ki sen başka birini severken ben bunu parçalanmadan nasıl yapacağım hiç bilmiyorum....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder