zaman, ilaç mı herşeye ?

zamanla artık düşünmemeye başlamıştım.
ya da belki öyle sandım, bilemiyorum..
en azından iyi gidiyodu benim için yokluğuna kendimi alıştırmaya çalışıyodum.
hem eskisi gibi de değildim.
artık her şarkıda ya da her fotoğrafına baktığımda ağlamıyodum.
zamanla atlatmaya çalışıyodum işte.
taa ki bi şarkı duyana kadar..
sanki içimden bişeyler koptu
okan'ın 90lar programından harun kolçak'ın söylediği bi şarkı ;

"sigaram gibisin
en tutkulu keyfimsin
yanimdayken ozluyorum
dumanin yakiyor

kalbim hızla hızla atiyor
ellerim seni ariyor

muptelayim sana
zarar versen de bana
katlanip acilara
seni icime cekiyorum

dudaklarim alisik
ellerimle barisik
duygularim cok karisik
tadin kokunla geliyor."


bi an dona kaldım bu sözleri duyunca.
herşey bi anda gözümün önüne geldi.
o son gece, vedalaşmamız, sana son kez sarılıp kokunu deliler gibi içime çekmem......

ahh özlediğim..
hem de deli gibi özlediğim...
umarım herşey yolundadır ve mutlusundur.
çünkü ben hala bi enkaz yığını gibiyim....